در تمامی کشورهای آزاد جهان و همۀ ممالکی که انتخابات آزاد برگزار می‌شود، قدرت به صورت مسالمت‌آمیز از فردی به فرد دیگر و از حزبی به حزب دیگر منتقل می‌شود، بی‌گمان حزب حاکم، دولتی از همفکران و شایستگان جناح خویش تشکیل می‌دهد که در این مورد نمی‌توان به آنها ایراد گرفت، گرچه در برخی کشورها دولت ائتلافی و فراگیر در دستور کار قرار می‌گیرد، اما این تغییرات مشمول همۀ فرمانداران، شهرداران، مدیران کل و... نمی‌شود.
در کشور ما نیز دولت با رأی مستقیم مردم جا به جا می‌شود، اگرچه به برگزاری انتخابات، تائید صلاحیت‌ها و گزینش گزینه‌های ریاست‌جمهوری، ایرادهای اساسی و نقدهای بنیادین وارد هست و متأسفانه عدم شرکت طیف گسترده‌ای از مردم به همین سخت‌‌گیری‌های بی‌دلیل برمی‌گردد. اما فارغ از این مسائل و میزان رأی دولت سیزدهم، همۀ ما به عنوان مردم ایران، دولت فعلی را دولت قانونی و مستقر می‌دانیم، بنابراین توقع داریم که رئیس‌جمهور با نگاهی به شعارهای دوران انتخابات در انتخاب‌ها و انتصاب‌ها کمی مراعات جمهور را بفرمایند، زیرا به کابینۀ وی انتقادات زیادی وارد است و عدم میدان دادن به زنان، اقلیت‌های قومی به ویژه اهل سنت، اصلاح‌طلبان و حتی میانه‌روها کاملا مشهود است و این یک‌دست شدن دولت و حاکمیت در بلند مدت می‌تواند نارضایتی عمومی را در پی داشته باشد.
اما با شیوه‌ای که در پیش گرفته شده، بیم آن می‌رود که این سیاسی برخورد کردن با نخبگان و فرهیختگان به رده‌های میانی و بدنۀ کارشناسی دولت نیز سرایت کند، که قطعاً آسیبی جبران‌ناپذیر برای مجموعۀ حاکمیت و مردم محسوب می‌شود، زیرا مدیران و کارشناسانی که چندین دهه تجربه، تخصص و مهارت کسب کرده‌اند و به زیر و بم مسائل آگاه می‌باشند را نمی‌توان از گردونۀ خدمت حذف و نیروهای غیر متخصص و بی‌تجربه را جایگزین آنها نمود. لذا ضمن هشدار جدی به مسئولان ارشد دولت و نمایندگان مجلس شورای اسلامی، توصیه می‌شود که در تحولات دولت در شرایط حساس کنونی با بدنۀ کارشناسی دولت، سیاسی و حزبی برخورد نشود.
احسان احمدی
افزودن نظر